AANSPROAK 2010

Oeteldonk,                                                  d’n 13^de vaan de Sprokkelmaond 2010

Gruune Èrreme!

T’éne jaor is ’t andere nie. Ge hèt jaore mee ’n grôôte bezètting an jaore mee ’n kleine bezètting. En bij de Gruune Errum is dè nie anders. Veurig jaor twéé (of drie) tuba’s van ‘tjaor éne. Jan Nouwes heet ’t opgegéve nog meer nôôte uit z’n instremènt te pèrse, d’r waor nog ’n Femke en nou zou Dick van Lierop mee gaon speule. Mar hij heet ’t verkeerde virus, wè percies wit ik nie, mar ’t is gin carnavalsvirus. Ok Lodewijk lôpt nie mee mee zunne bombardon. Dus ge ziet dè Gabie Roes in z’n ééntje wel wè te doen heet en dan is ie ôk nog muzekaol adviseur! ’t Zwaore wèrk heet ’t zwaor. Mar ‘t lijkent d’r op dè Jos zô af en toe assistentie heet; is ’t nie van Jozef dan wel van Joske en/of van Alexander. Mar nie van Rob Lammers, die heet de trombone al veur dèt ie ‘m had aon de willige gehange. En hij draogt ’t vaondel ôk nie ôk. Over ’t ander zwaor wèrk hebbe we trouwes gin klaoge; d’n dikke trom is nog nooit zô goed bezet gewist mee Joris en Twan. Zullie hebbe d’r eige ’t leste jaor uit de naod gewèrkt veur ’n optimaole klank.

Nou we-n-’t toch ôver de bezètting hebbe. Ik ben nie peur dè we tekort aon licht houtwèrk hebbe. D’r heet d’r eige unne nieuwe klarinèt aongemèld um percies te zèn ’n klarnettiste. Ans Timmers wil gère meespeule en dè is wel hendig, want onze jeugdklarinètte moete of wèrke of hebbe verkering en de ouwe speule soms nie. Ge bent van harte welkom, ge speult d’r mar lèkker op los. Ik ben blij dè ge bij “’t wort nooit wè” veul ervaoring het opgedaon. En dan hebbe we ôk nog ’t tussewèrk, de saxen. Zô haokt d’r éne af, mar Annemie heet wel gezeet dè ze goed herstelt van d’r ôôgcorrectie, en zô hedde d’r éne bij, ’n hil enthousiast mènneke dè al hil veul gespeuld heet - dè kunde wel heure! Veur de herkenbaorheid kredde gullie, Ans en Joriske unne gruune èrm om.

t’Is wè mee ’t rippertwaor. Kèk aon de éne kant hedde de traditie en aon d’n andere kant hedde de jeugd, die as ’t waore nog in de traditie mot groeie. En as dè gaot gebeure kredde soms groeistuipe. D’r welle dan gèkke dinger op in ’t jeugdige kwakbollebrein. Graf Waldersee. Wè dè mee carnaval te make heet? en t’is duits (en dè dinne we nooit, hebbe we ooit gezeet), de trompette veine ’t leuk um 4 ffff’e te speule zinne ze. En dan hedde Sabberdiosia  dè’s amsterdams (en dè zouwe we al hillemaol nie doen); blèft ôver ’t hundje van de slager, mar wè moete wij mee dè hundje, ja dèt ie steeds magerder wordt. Nou en, wè hebbe wij daor mee te make, daor zurgt dieje slaoger zèllevers mar veur. Wè kan ons dè verrekke, t’is ons hundje toch nie, ’t liedje zeet ’t hil duidelijk: ’t hundje van de slaoger. Nou, dus dè laote we mooi verrekke. En dan kredde nog zôiets. Waorum speule we waorom nie? Aon de tèkst kan ’t nie ligge want daor staot in: M’n Oeteldonk ik hou van jou en ik blijf oe trouw. Néé, ’t is de trompètpartij die kunne zullie daor nie èrg bestuite en t’is te ingewikkeld, gullie lijkent wel ’n stèlleke luiewijvepapvreters! Hebbe we ’n nieuwt stukske èchte Oeteldonkse meziek, dan speulde die jong weer in de kaort deur te zegge dè gen’t te ingewikkeld veindt.

Veur dè’k naor ’t belangrijkste, ‘t sluitstuk ôvergaoi wil ik nog één dingske zegge ôver ’t goed verzurgde programma deur Joop. Wilde gij de volgende keer wel nog melde dèt ‘r maondaggemiddag de grôôte optocht is! Hulde tenslotte aon Mark veur onze wepsait; en, Mark,  mee ’t Oeteldonks komt ‘t wel unne keer in orde.

Mar alle gèkhèd op ’n stùkske. We zèn hier ôk bij mekaore umdè oma Riet, de moeder van de Gruune Errum, d’rre mop aon de willige hangt. Hoeveul jaore Riet hedde gij d’r nie mee rondgelôôpe. Onopvallend, vanweges d’r postuur, mar opvallend hoe ze daor pront mee d’r blad rondliep, heet ze al die jaore de dorstige kele van onze muzikante en aonhang op ’t juist mement vochtig gehauwe, en daorbovenop hedde gij nauwgezet de kas bijgehauwe. Zô’ne goeie ...... De Gruune Errum wil dè memènt van ’t neerlegge van oew taok nie onopgemèrkt veurbij laote gaon. Ria heet d’r eige d’r tegenaon bemoeid um ’n gruune mop te realisere. Ge kunt um gelukkig nie gebruike, want ’t is unne stijve gruune errum – mop (overhandigen). En nou nimt van ’t jaor Maria Kremers de mop van oer ôver (Maria, dè’s hil mooi van jou!). Gullie saome het de cente al naogeteld en zôas we gewend zèn klopten’t tot op de cènt.

Ik geleuf dè’k ‘t nou wel gezeet heb. Ik wens jullie ammaol unne goeie carnaval 2010! Proost!

Jos